Afgelegde afstand: 79 km
Totaal afgelegd: 2050 km
Ik wil jullie natuurlijk écht niet vervelen met onze zeur- en klaagverhalen. Maar ik ben bang, dat het verhaal van vandaag, ook weer méér van hetzelfde is, als het verhaal van gisteren. Alleen: nu nóg erger! Ja, heus waar! Oók vandaag hebben we weer de spreekwoordelijke cirkels, sterren, blauwe zwaailichten en gevulde koeken gezien. Want ik weet het niet hoor: vooraf was ons door "vriend" Benjaminse in zijn mooie verhalen voorgehouden, dat de fietsroute Eindhoven - Barcelona zoveel mogelijk langs rustige en mooie wegen zou leiden, en dan óók nog over wegen met zo min mogelijk hoogteverschil. Wat betreft het eerste, is hij volledig geslaagd: schitterende weggetjes, én lekker rustig. Wat betreft het verhaal over de te verwachten minimale hoogteverschil: een dikke onvoldoende, Benjaminse! Alleen vandaag al, 3 colletjes met totaal bijna 1500 hoogtemeters!
Vanuit Thuir konden we gelijk aan de bak, met de makkelijkste beklimming vandaag, van slechts 7km. Daarna ging het een klein stukje naar beneden (altijd tekort) en bereikten we vervolgens de voet van de Pyreneeën-beklimming naar de grens Frankrijk-Spanje. Mar was gisteren erg moe, en vandaag had ze in de ochtend ook nog een wee gevoel in haar lijf én slappe benen, maar gaandeweg deze beklimming vond ze haar 'bergbenen' terug. Gelukkig maar, want het was ruim 15 km klimmen met een stijgingspercentage wat er niet om loog. Echt in een piepklein verzetje naar boven. We stoppen tijdens zo'n klim regelmatig ergens in de schaduw van een boom (want het was weer pisheet vandaag), om weer wat op adem te komen. En dan kijken we mekaar wel eens aan, zo van: wáár-zijn-wij-in-hemelsnaam-mee-bezig? Die vraag zal wel nooit beantwoord worden, vrees ik.
De laatste 2km van de beklimming was wél precies zoals Benjaminse dit had beschreven; een geitenpad, zonder asfalt. Gewoon een ongeasfalteerd pad, tot aan de top van de beklimming, waar de grens met Spanje is (foto) . En het vreemde is: het Franse gedeelte is tot aan de grens een zandpad, waarna het in het Spaanse gedeelte diréct overgaat in een schitterend geasfalteerde weg naar beneden. Een 'Road to Nowhere', zeg maar. Want waarom die Spanjolen deze weg in godsnaam hebben aangelegd is mij een raadsel; die weg gaat namelijk nergens naar toe! Ja, naar dat baggerpad in Frankrijk!
A ROOM WITH A VIEW
Elke dag een foto van ons hotel, de kamer en het uitzicht.
Vandaag kamer 4 in Hotel Mas Falgarona in Avinyonet de Puigventós, waar ze je overigens prima ontvangen. Niet eerst inschrijven en allerlei paperassen en vermoeiende verhalen: nee: "ga lekker zitten, ik haal eerst een lekker biertje voor jullie!" En zó hoort het, na een dag hard werken! Hulde! (foto hierboven)
O JA, DAN NOG DIT:
We krijgen toch nog wel regelmatig vragen over de reactie op dit blog op 24 mei van Iduna; waar in hemelsnaam onze modieuze fietshelmpjes zijn gebleven. Hier het antwoord!
